به گزارش کشت نیوز به نقل از پایگاه آموزشی پرورش گل و گیاهان زینتی و نهال
ـ شرایط خاک:
تمیز باشد ، کود طبیعی نداشته باشد ، قابلیت نگهداری رطوبت را داشته باشد و پوک باشد.
ـ محل نگهداری :
در تمام سال آفتابی باشد ، در معرض هوا بوده ولی از بادهای شدید در امان باشد ، تمیز و دور از گرد و غبار باشد.
● ریشه ها:
ریشه های گیاه بنسای شده، در عین استحکام، سلامت و گستردگی، باید ظاهری کهن به درخت ببخشند. در روش های متقارن، نامتقارن و اریب، ریشه ها در تمام جهات گسترده شده اند. اما در روش های باد زده، صخره، رویشی و… ریشه ها غالباً در جهت خلاف انحنای تنه گسترده شده اند. تا بدین ترتیب به گیاه ظاهری متقارن ببخشند. تعدادی از ریشه ها روی خاک قرار داده می شوند تا قدمت درخت را از نظر ظاهری افزایش دهند. برای تحقق این مهم، در زمان انتقال گیاه به گلدان بزرگتر، تعدادی از ریشه ها را روی خاک قرار می دهند و روی آنها را با خزه اسفاگنوم و مقدار کمی خاک می پوشانند. در طی آبیاری های مکرر، این پوشش نازک، از بین میرود و پوست ریشه در معرض نور خورشید، سخت می شود و بدین ترتیب هدف ما در القای تصور کهن بودن گیاه محقق می شود.
برای تشکیل ریشه های جدید در جهت مناسب، می توان ریشه را تا لایه کامبیوم خراش داد و روی آن را با خاک و خزه پوشاند. بعد از چند هفته، در محل زخم ریشه های جدیدی ایجاد می شود.
● تنه:
گرچه همه قسمت های گیاه بن سای شده مهم است، اما تنه گیاه اولین قسمتی است که توجه ناظر را به خود جلب می کند. تنه بن سای باید پوستی ضخیم، یک پارچه و تودرتو داشته باشد. تنه باید به گونه ای باشد که هرچه به راس نزدیک می شود ضخامت آن کمتر شود. روی یک تنه خوب نباید آثار زخم ناشی از سیم پیچی دیده شود .
● شاخه ها:
گیاهان در طبیعت ممکن است شاخه های در هم پیچیده داشته باشند؛ اما در بن سای با سیم پیچی، شاخه ها را به گونه ای تربیت می کنند، که گیاه زیبا جلوه کند. معمولاً شاخه ها از نظر قطر و طول تفاوت دارند. شاخه های پایین تر ضخیم تر و بلندتر هستند و بخوبی در همه جهات گسترده می شوند. شکل هر شاخه به تنهایی نیز مد نظر است. در هنر بن سای بسیاری از شاخه های گیاه مطلوب به نظر نمی رسد، از این رو این شاخه ها را قطع می کنند.
● برگ ها:
در یک بن سای خوب برگ ها سبز ، متراکم و کوچک است. گیاهانی که برگ های بزرگ دارند یا تعداد برگ آنها کم است، برای بن سای مناسب نیستند. گیاهانی که برگ های کمی دارند ،درختی خزان کرده را تداعی می کنند. برگ های بزرگ نیز نسبت به اندازه کلی درخت بن سای شده، نامتناسب به نظر می رسند، برای آن که اندازه برگ ها کوچک شود، از روش بی برگی یا هرس برگ استفاده می کنند. این روش در کاهش اندازه برگ موثر است ولی در تغییر اندازه گل ها و میوه ها زیاد مورد توجه نیست.
● راس ساقه:
تنه به تدریج باریک می شود، تا در انتها به راس منتهی شود. هرگاه به ارتفاع کمتری نیاز باشد، می توان راس آن را قطع کرد و شاخه پایین تر از راس، که در راستای تنه است یا زاویه کمی با راستای تنه دارد، به عنوان راس انتخاب و باپیچیدن سیم آن را تربیت کرد. در هر حال درخت بنسای شده باید دارای راس باشد.
● پشت و روی یک بن سای:
بنسای را نباید به صورت یک گیاه طبیعی در گلدان رها کرد. بلکه باید آن را طبق طرح مورد نظر کاشت و تربیت کرد. بنسای باید در نظر یک ناظر به خوبی جلوه گری کرده و قسمت جلو و پشت آن با هم فرق کند. کاملترین قسمت، قسمت جلو است . برآمدگی تنه نباید در جلو قرار گیرد. انتهای تنه باید قابل رویت بوده و تنه در یک طرف انحنا داشته باشد. نوک ساقه یا راس در قسمت جلو باید به طرف ناظر باشد. در قسمت جلو نباید شاخه ها درهم پیچیده باشند. همچنین نباید به طرف جلو رشد کنند و باید تمام شاخه ها به وضوح قابل دید باشند. قسمت پشت، عمق مشخص و دیدگاه سه بعدی به گیاه می دهد، لذا یک یا دو شاخه در این قسمت تعبیه می شود.
